Om deze uitdaging het hoofd te bieden, heeft de gemeente Amsterdam, in samenwerking met het ministerie van EZK en RVO, een innovatiecompetitie in de vorm van een SBIR (Small Business Innovation Research) opgezet. Deze SBIR-opdracht bestond uit 2 fasen: het bedenken en uitwerken van de (haalbaarheid van de) innovatie (fase 1) en het in de praktijk aantonen ervan (fase 2). Bedrijven moesten er in hun voorstel ook rekening mee houden hoe hun innovatieve oplossing bijdraagt aan de optimalisatie van kosten, snelheid en benodigde capaciteit voor het verzamelen, verwerken en distribueren van monitoringsdata. Van de circa 50 ideeën die zijn ingediend voor fase 1, heeft een commissie 8 partijen geselecteerd die een haalbaarheidsonderzoek mochten doen. Deze 8 haalbaarheidsonderzoeken zijn beoordeeld en hier zijn 4 partijen geselecteerd die de innovatie op proeflocaties van de gemeente Amsterdam kunnen testen.
Iv-Infra meldde zich voor fase 1 aan om het innovatieve concept aan te tonen, bestaande uit het scannen van kademuren met een 3D-scanauto op een ponton, inclusief interne controle van de data door het gebruik van meerdere scanners. De kademuren worden tijdens het scannen verdeeld in ‘tegeltjes’ die op honderden punten worden gescand, waardoor een betrouwbaar beeld ontstaat van de kademuren en de eventuele deformatie ervan. De gemeente Amsterdam bleek in de innovatie van Iv-Infra genoeg te zien om als een van de vier partijen mee te nemen naar fase 2: de proef daadwerkelijk in de praktijk brengen.
“Voor ons was deelname een heel mooie testcase”, vertelt Joost Assendelft, teamleider Geodata bij Iv-Infra. “Je krijgt niet vaak de kans mee te doen met zo’n innovatieve uitvraag om onze kennis in de praktijk te brengen. Het was voor ons een soort R&D-programma. We hebben heel veel kennis opgedaan die we ook voor andere toepassingen dan kademuren kunnen gebruiken.“ Hoe gaat het scannen van deze kademuren volgens de Iv-methode precies in zijn werk? In 2015 heeft Iv-Infra de 3D-scanauto gebouwd. Deze auto kan alle soorten omgevingen snel en nauwkeurig in kaart brengen door middel van drie laserscanners. Denk aan bruggen, wegen en dijken, maar dus ook kademuren. De drie scanners tezamen vergroten de betrouwbaarheid van de metingen. Elke scanner meet een miljoen punten per seconde. “Maar de kans dat ze alle drie exact dezelfde punten meten, is nihil”, vervolgt Joost. Daarom worden de kades in zogenaamde gridcellen (tegeltjes) van 20 bij 20 centimeter ingedeeld. De scanners meten elk ruim 100 punten per cel en vervolgens wordt het gemiddelde van al die punten berekend, waarmee de positie van het tegeltje nauwkeurig kan worden bepaald. Doe je dit over langere tijd, kan de deformatie (veranderingen in vorm en/of grootte) van een kademuur worden vastgesteld.